lahaine.org
Nacionales Galiza :: 08/07/2012

[Gal/Cast] Casi recien salido de la cárcel, Galizalivre entrevista a Miguel Nicolás

GalizaLivre
Miguel Nicolás: “A gente tem que estar nas ruas e defender os seus direitos sem medo”/ La gente tiene que estar en las calle defendiendo sus derechos sin miedo

Galego

Depois de percorrer as cadeias da Lama (Ponte Vedra), Villabona (Asturies) e Zuera (Zaragoza), o dia 2 de maio de 2012 ficou livre à espera de julgamento e após o pagamento de 3.000 euros. Conversamos com ele da volta à sua cidade, da repressom, das suas vivências nestes 16 meses de dispersom e do futuro. A maquinaria de castigo do Estado nom só nom venceu o ánimo deste jovem eletricista do sul da Galiza, senom que responde sem voz rota, desde a dignidade pelejada, e com mais ánimos sublinhando que "só resta a opçom de luitar".

Que implicou para ti o teu encarceramento?

Fôrom muitas cousas. Em primeiro lugar, olhar como todo é sobredimensionado, como é aplicada umha política de excepcionalidade sem razom de ser. Dentro da cadeia, também comprovei o trato que é recebido, tentam contagiar a degradaçom do próprio sistema. Vim a verdadeira face deste Estado: a alienaçom, a repressom, a humilhaçom que tentam impor às pessoas presas.

Visualizei o que era a injustiça e foi um ano e pico de aprendizagem. Foi um ano de repressom e castigo, mas tentei assumi-lo doutro modo.

Sentias dentro a solidariedade? Fôrom muitas as mostras de apoio? Como vivias essa privaçom de liberdade?

Foi mui duro, mas às vezes também emocionante. Chorei várias vezes ao olhar tanta carta, tanta preocupaçom, tanto de gente achegada como de gente que nem conhecia. Deu-me moita fortaleza, porque sentia que nom estava só e isso foi mui importante. Passaria todo o tempo agradecendo esse carinho, porque foi o principal motor que me mantivo e com que me defendim na distáncia baixo os muros. Também quero salientar que ter comigo todos os meses o Novas da Galiza, foi para mim como umha janela de ar fresco, graças a vós podia saber algo do que estava a passar no país.

Como continua o vosso processo judicial?

Temos que aguardar a que chegue o juízo. Desde o começo desta operaçom aplicárom contra nós medidas mui graves, de excepcionalidade própria da Audiência Nacional, fomos privados da presunçom de inocência, e nom sabemos que é o que nos aguarda. Está claro que todo este processo é político e está baseado no interesse de amedrontar a sociedade e que ninguém se mova. Nom estamos a receber nem um trato justo, nem proporcional segundo o que somos acusados. Aguardamos que non consigam o seu objetivo, e ainda que queiram impor-nos medidas exemplarizantes, a gente tem que estar nas ruas e defender os seus direitos sem medo.

Qual é a situaçom em que se encontra Telmo Varela?

Pois de novo tenho que incidir no injusto que é o nosso caso e, sobretodo, que ele continue em Topas (Salamanca) a centos de quilómetros da sua família. Continua dispersado e eu non entendo porque ele nom está de volta aquí comigo, livre e aguardando a data do juízo, recuperando o pulso à vida. Eu só espero que poda sair quanto antes.

Só levas uns dias fora, mas como encontrache o país e o seu contexto?

Ainda estou aterrando, mas vejo que a situaçom está muito pior. O desemprego é altíssimo, a reforma laboral é mui agressiva, estám a falar de copagamento na sanidade, cortes no ensino... Também sei que está a haver muita gente nas ruas em contra destas medidas, mas mesmo assim estamos numha situaçom de ameaças mui fortes aos nossos direitos. Há que luitar.

Que projetos tés em mente?

O meu envolvimento e o meu trabalho no mundo laboral vai continuar a ser o mais importante para mim, sempre vai ser prioritária. Quero voltar trabalhar no metal e retomar o dia a dia. Agora creio que temos que estar nas ruas a cada pouco e, evidentemente, continuarei a participar no que puder. O campo da solidariedade com as pessoas presas também me parece mui importante e, em concreto, estarei junto ao resto de companheiras e companheiros, dando a batalha pola liberdade de Telmo e do resto dos presos políticos galegos que, para mim, som a maior mostra de dignidade do nosso povo

Castellano

Después de recorrer las prisiones de A Lama (Ponte Vedra), Villabona (Asturies) y Zuera (Zaragoza), el día 2 de mayo de 2012 quedó libre y a espera de juicio tras haber pagado 3.000 euros. Conversamos con él de vuelta a su ciudad, de la represión, de sus vivencias en estes 16 meses de dispersión y del futuro. La maquinaria de castigo del Estado no sólo no ha vencido el ánimo de este joven electricista del sur de Galiza, sino que responde sin voz rota, desde la dignidad peleada, y con más ánimos subrayando que “sólo queda la opción de luchar”.

¿Que implicó para ti tu encarcelamiento?

Han sido muchas cosas. En primer lugar, ver como todo es sobredimensionado, como es aplicada una política de excepcionalidad sin razón de ser. Dentro de la cárcel, también comprobé el trato que se recibe, intentan contagiar la degradación del propio sistema. He visto la verdadera cara de este Estado: la alienación, la represión, la humillación que intentan imponer a las personas presas.
Visualicé lo que era la injusticia y fue un año y pico de aprendizaje. Fue un año de re presión y castigo, pero intenté asumirlo de otro modo.

Sentías dentro la solidaridad? ¿Fueron muchas las muestras de apoyo? ¿ Como vivías esa privación de libertad?

Ha sido muy duro, pero a veces también emocionante. Lloré varias veces al mirar tanta carta, tanta preocupación, tanto de gente cercana como de gente que ni conocía. Me ha dado mucha fortaleza, porque sentía que no estaba sólo y eso fue muy importante. Pasaría todo el tiempo agradeciendo ese cariño, porque fue el principal motor que me mantuvo y con que me defendía en la distancia bajo los muros. También quiero destacar que tener conmigo todos los meses el Novas da Galiza, fue para mi como una ventana de aire fresco, gracias a vosotros podía saber algo de lo que estaba pasando en el país.

¿Como continúa vuestro proceso judicial ?

Tenemos que esperar a que llegue el juicio. Desde el comienzo de esta operación aplicaron contra nosotros medidas muy graves, de excepcionalidad propia de la Audiencia Nacional, fuimos privados de la presunción de inocencia, y no sabemos que es lo que nos espera. Está claro que todo este proceso es político y está basado en el interés de amedrentar a la sociedad y que nadie se mueva. No estamos a recibir ni un trato justo, ni proporcional, conforme a la acusación. Esperamos que no consigan su objetivo, y aún que quieran imponernos medidas ejemplarizantes, la gente tiene que salir a la calle y defender sus derechos sin miedo.

¿Cuál es la situación en que se encuentra Telmo Varela?
Pues de nuevo tengo que incidir en lo injusto que es nuestro caso y, sobre todo, que él continúe en Topas (Salamanca) a cientos de quilómetros de su familia. Continúa dispersado y yo no entiendo porque él no está de vuelta aquí conmigo, libre y esperando la fecha del juicio, recuperando el pulso a la vida. Yo, sólo espero que pueda salir cuanto antes.

¿Sólo llevas unos días fuera, pero como encontraste el país y su contexto?

Aún estoy aterrizando, pero veo que la situación está mucho peor. El desempleo es altísimo, la reforma laboral es muy agresiva, están hablando de co-pago en sanidad, recortes en educación…También sé que cada vez hay más gente en las calles en contra de estas medidas, pero aún así estamos en una situación de amenazas muy fuertes a nuestros derechos. Hay que luchar.

¿Qué proyectos tienes en mente?

Mi compromiso y mi trabajo en el mundo laboral va a continuar siendo el más importante para mi, siempre va a ser prioritario. Quiero trabajar de nuevo en el metal y retomar el día a día. Ahora creo que tenemos que estar en las calles cada poco y, evidentemente, continuaré a participar en lo que pueda. El campo de la solidaridad con las personas presas también me parece muy importante y, en concreto, estaré junto al resto de compañeras y compañeros, dando la batalla por la libertad de Telmo y del resto de presos políticos galegos que, para mi, son la mayor muestra de dignidad de nuestro pueblo.

 

Este sitio web utiliza 'cookies'. Si continúas navegando estás dando tu consentimiento para la aceptación de las mencionadas 'cookies' y la aceptación de nuestra política de 'cookies'.
o

La Haine - Proyecto de desobediencia informativa, acción directa y revolución social

::  [ Acerca de La Haine ]    [ Nota legal ]    Creative Commons License ::

Principal